Pêr-inke, d’èvê, la natura l’è mô dzoyàja; pêrmo ke l’y a pâ mé dè botyè. Don, rin dè hyà rin dè kolà! Lé-hô, la bal’èthêla chumiyè adi dèjo chon dà manti dè nê.
Ma, pê lè djithè: yô chon lè gotràjè a bè dzôno, lè bochè dè bà, lè pititè mardjitè, lè j’ètsèlètè bleuvè? Por là, lè dzalâyè chon adi tru yôtè po hyori.

Ou premi rèlin, dèjo la toupa, inyon è rachenè chè boukanon po chavê nekoué bayèrè lè pye balè hyà.
– «Mè! I cheri vihya d’ouna galéja roba byantse, parâye d’on grô boton dzôno», chè gabè la pitita mardjita.
– «Ô! Ma t’i adi yin d’ithre prèchta! Mè, l’é dza èhyou lè pi din la nê. Chu rin pouirâja è l’è pâ le frê ke m’inpontè», li rèbrekè la hyotsèta dè nê.

Adon, l’inyon dè la gotràja a bè dzôno lou tsetsèyè:
– «Krânâdè pâ, mè bounè miyè! Chuêdè m’n’èchpèryanthe! Alâdè pâ tru rido!…