L’é pâ konyu ma mére-gran de la pâ dè mon chènya, l’è mouârta chê mê dèvan ke vinyicho ou mondo.

L’è don ma dona, li k’amâvè tan cha bala mére, ke no j’a chovin kontâ chi galé piti pachâdzo dé cha ya. Irè bouna koujenêre, bouna dona, galéja dzin, ma, i amâvè mi la lèktura tyè la remache; n’in konyecho dinche!

Che n’othô irè pâ dè grôcha modèrnitâ, chin irè din lè j’an trinta, lé méjon dè payijan iran chinpyè. L’avan la bouârna ouvêrta chu l’othô, on potajé a bou è dèjo lè pi, rintyè la têra. I èkovâvan du tin j’in tin ,pu l’è bon.

Mére-gran, du ché-pâ vouéro dè j’an, trinâvè di banbochè inkroyâbyè. I dejê ke chin l’i konvinyê èchtra-bin, du tin k’iran pâ in linbè. On dèvêlené, ke mè parin iran intye-li, l’an trovâye bin trichta, l’avê pêrdu on dè chè bi pandan in’ ouâ. Le tin l’a pachâ. Pu a oun’ôtr’okajyon, ma dona l’i a ramachâ chè fameujè banbochè in l’i dejin: «Ora, chôpyé maman, léchidè-mé lè nètèyi on bokon, toparê!»

L’a prê on kuti, pu l’a keminhyi a gratâ. Dè la têra bin chur, on bokon dè bàja, pu, to por on kou, din la têra, l’a yu hyiri ôtyè, intrè le talon è la chàla… le pandan a Mére-gran!

No j’an kan mimo de la bouna têra, din nouthron payi, tyédè!

Anne Marie Yerly