Le patê èthê cha linvoua, la frantsije cha rèlidzyon. Chè ch’irè bayi na linye dè konduite è l’y chè tinyê.
Djan, on omo dè kà ke chavê ithre fêrmo dà, ke povê ithre fêrmo du kan ôtyè li pyéji pâ. Por li, on vouê irè on vouê; on na irè on na. Tinyê a chè j’idé è lè chavê fére a vayê. Èthê tèthu on le chavê; chin ke l’avê a la titha l’avê pâ ou dêrê.
No le konyechan dinche è no l’amâvan dinche. Chavê chè mothrâ fêrmo alêgro, è avu lè j’an, chè ch’irè fê prà dè j’êmi, yin è lârdzo din le tyinton, è ayeu. Fidélo in amihyâ, Djan l’a markâ le velâdzo è tota nouthra kotse dè cha pèrchenalitâ.
Châ-the Djan, ke le kà mè chanyè, du ke t’â kanbyâ le lindâ, è ke grantin rèmoujèri a ton fô-ri, pu a ti hou bon momin ke no j’an pachâ, a l’othô, vêr tè, lè dou inthinbyo a mouatâ.
Intrè «La Bourlinda» è le velâdzo, no krêjèrin rin-mé le bi l’armayi, cha krochèta, chon tsêpi; vuthu dè tridzo ou premi chunyo dou furi.
Di-mè vê Djan, ora ke t’i pri dè Chin Piéro, tâtse-vê dè le prindre on bokon dè bouna; èpràva dè patsèyi, po ti tè j’êmi, na bouna pyêthe bin a chokrê din chon bi paradi!
A tè rèvêre Djan! Gâla – tè bin!
Djan de l’Èchê