Deché-delé

L’è vuto pêrdenâye, ke dyon. La chenanna pachâye, no j’an dèvejâ dè motsè, dè tya-motsè è dè vatsè chin kuva.

Lè j’èchpri lè pye chuti è lè patêjan lè pye frelè l’an achurâ trovâ la bala fôta ke l’é fê. Kan l’é dèvejâ di vatsè ke povan pâ-mé chè motsèyi (don tséhyi lè motsè), l’é èkri ke povan pâ-mé chè motsatâ. Motsatâ l’è bin ôtyè d’ôtro. Alâdè chu le dikchenéro.

Le patê, kemin le franché, l’è pyin dè chorèprêchè. L’i a on mache dè mo ke tsandzon, rintyè avu on akthan. On po l’è pâ on pô! On’à l’è pâ on’â. On mouâ l’è pâ on moua. Èprouvâdè vê dè dre, ou bin d’èkrire: «Chi tâko, l’è modâ avu chon takô.»

Che vo betâdè pâ lè j’akthan a la bouna pyathe, i pou bayi dou galé. Kan on châ, adi on bokon, le patê, l’è nouthron tâtso, d’èchplikâ a ti hou dzouno ke volon bin l’aprindre,…